หลวงปู่ทวด

ประวัติหลวงปู่ทวด

ประวัติความเป็นมาของ หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด ยังไม่ปรากฏหลักฐานในทางประวัติศาสตร์ แต่มีตำนานเล่ากันมาว่า ชื่อเดิมของหลวงปู่ทวด มีนามว่า ปู ท่านเป็นบุตรชายของนายหู และ นางจันทร์ ชาวบ้านวัดเลียบ ต.ดีหลวง อ.สทิงพระ จ. สงขลา ซึ่งทั้งสองคน เป็นทาสในเรือนเบี้ย ของเศรษฐีปาน ซึ่งอยู่ในรัชกาลของสมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราช

อย่างไรก็ตาม ในส่วนของวันเกิดหลวงปู่ทวดหรือเด็กชายปูนั้น ได้มีการสันนิษฐานไว้หลายกรณีคือ อนันต์ คณานุรักษ์ ได้สันนิษฐานไว้ว่า “สมเด็จเจ้าพะโคะ ชาตะ วันศุกร์ เดือน ๔ ปีมะโรง ตรงกับ พ.ศ. ๒๑๒๕” ต่อมาคือ ข้อสันนิษฐาน จากเอกสารยอเข้าตำราหมื่นตราพระธรรมวิลาสเอาไปวิวาทเป็นหัวเมือง สันนิษฐานไว้ว่า “อยู่มาไซร้แลครั้งเกิดสมเด็จพระราชมุนีมีบุญ แลได้พระพุทธศักราช ๙๙๐ ฉลูสัมฤทธิ์ ศก” ส่วนข้อสันนิษฐานสุดท้าย จาก สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์ ระบุว่า “ท่านเกิดปี จ.ศ. ๙๕๐ ซึ่งตรงกับ พ.ศ. ๒๑๓๑ ”

ด้วยเหตุที่หลวงปู่ทวดเป็นผู้มีบุญญาบารมีมาก ทำให้ขณะที่ท่านเกิดขึ้น มีเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า แผ่นดินสะเทือน เมื่อตัดรกจากสายสะดือแล้ว บิดาของท่านจึงนำรกไปฝังไว้ที่บริเวณโค้นต้นเลียบ ในปัจจุบันคือ สำนักสงฆ์ต้นเลียบ และมีเรื่องเล่ามาหลายประการว่า ในขณะที่บิดามารดาของท่านออกไปเกี่ยวข้าวที่นาของเศรษฐีปาน จึงได้ผูกเปลเอาไว้ที่ใต้ต้นมะเม่า ถึงเวลาที่จะให้นมลูก นางจันทร์จึงกลับมาปรากฎว่า เห็นงูจงอางตัวใหญ่พันรอบเปล นางจันทร์ตกใจมากจึงได้เรียกสามีให้มาช่วยกันไล่งู แต่งูไม่ยอมไป ทั้งสองจึงอธิษฐานว่าอย่าให้งูทำร้ายลูกเลย ไม่นานนักงูจงอางก็ได้เลื้อยออกไป หลังจากนั้นทั้งสองจึงได้มาดูที่เปลของลูก เห็นลูกหลับสนิท แต่ปรากฏเห็นเมือกแก้วขนาดใหญ่ โดยสันนิษฐานว่า งูจงอางได้คายไว้บนอกของลูกชาย เมือกแก้วที่ว่านั้นมีความสวยงามแปลกตา เพราะมีแสงแวววาวออกจากแก้วด้วย และต่อมาได้แข็งตัวขึ้นจนกลายเป็นลูกแก้วในที่สุด ( แก้วลูกนี้ ปัจจุบัน ได้ประดิษฐานอยู่ที่วัดพะโคะ)

ขณะเดียวกันเมื่อเศรษฐีปานทราบเรื่อง จึงเกิดความอยากได้ลูกแก้ว บังคับให้นายหูและนางจันทร์นำมาให้ตน เมื่อเศรษฐีปานได้ลูกแก้วมาแล้ว ปรากฏว่าเกิดเหตุเภทภัยต่อตนเอง ครอบครัวไม่เป็นสุข มีอันต้องเจ็บป่วย เพราะลูกแก้วเป็นแก้วศักดิ์สิทธิ์ประจำตัวของเด็กชายปู เท่านั้น ใครจะครอบครองไม่ได้ จนสุดท้ายเศรษฐีจึงนำลูกแก้วมาคืน และได้ยกหนี้สินทั้งหมดคืนให้แก่นายหูและนางจันทร์

ในเวลาต่อมาเมื่อเด็กชายปูอายุได้ ๗ ขวบ พ.ศ. ๒๑๓๒ บิดามารดาได้นำไปฝากไว้ที่วัดเพื่อให้เรียนหนังสือ วัดแห่งนั้นคือวัด กุฎีหรือวัดดีหลวง โดยมีสมภารจวง ซึ่งเป็นลุงของเด็กชายปูเป็นเจ้าอาวาส เมื่อได้ร่ำเรียนศึกษาวิชาต่างๆ เด็กชายปูก็ตั้งใจขยันหมั่นเพียร ทั้งภาษาไทยและภาษาขอม เรียกว่า เป็นเด็กที่เรียนเก่ง ฉลาด สมภารจวงจึงได้บรรพชาเป็นสามเณรให้เด็กชายปูในอายุ ๑๕ ปี ในระหว่างนี้เอง บิดาของสามเณรปู ก็ได้มอบลูกแก้วให้แก่สามเณรไว้ติดตัว

ต่อมาสมภารจวงได้นำเด็กชายปูไปฝากเรียนนักธรรมกับ สมเด็จพระชินเสน เจ้าอาวาสวัดสีคูยังหรือวัดสีหยัง สามเณรปูจบหลักสูตรที่วัดสีคู และได้ศึกษาต่อที่เมืองนครศรีธรรมราชโดยมาพำนักอยู่ที่วัดเสมาเมือง ต่อมาได้อุปสมบทเป็นพระสงฆ์และศึกษาวิชาความรู้จากครูบาอาจารยย์ท่านต่างๆ จนทำให้เกิดความเชี่ยวชาญในวิชาเหล่านั้น

สำหรับสมณศักดิ์ของหลวงปู่ทวด ท่านได้รับพระราชทานสมณศักดิ์จากสมเด็จพระเอกาทศรศในครั้งสุดท้ายในราชทินนามที่ “สมเด็จเจ้าพระราชมุนีสามีรามคุณูปรมาจารย์”

ต่อมาในวัยชรา ซึ่งขณะนั้นท่านมีอายุ ๘๐ ปี ได้กลับมาจำพรรษาที่วัดพะโคะ และได้บอกกับศิษย์ว่า หากท่านมรณภาพให้นำศพไปว้ที่ อ.โคกโพธิ์ จ.ปัตตานี

ที่มาของ คำว่า เหยียบน้ำทะเลจืด มีอยู่สองตำนาน ตำนานแรก เล่ากันมาว่า มีโจรสลัดได้แล่นเรือมาตามฝั่งแม่น้ำ และเห็น หลวงปู่ทวดเดิน อยู่ โดย หลวงปู่ทวด นั้นมีลักษณะที่แปลกกว่าพระทั่วไป จึงอยากลองดี จากนั้นโจรสลัดจึงได้จับ หลวงปู่ทวด ไป พอแล่นเรือมาได้สักพัก ก็มีเหตุไม่คาดฝัน คือเรือแล่นต่อไปไม่ได้ จึงได้จอดอยู่หลายวันทำให้น้ำจืดที่เตรียมมาบริโภคได้หมดลง โจรต้องเดือดร้อนเพราะเกิดความหิวโหย หลวงปู่ทวด เห็นดังนั้นท่านก็เกิดความสงสารขึ้นมา จึงเอาเท้าซ้ายแช่ลงไปน้ำทะเล เกิดเหตุอัศจรรย์มีประกายแสงสว่างออกมาจากน้ำ ทำให้น้ำทะเลกลายเป็นน้ำจืดไปโดยปริยาย โจรเห็นดังนั้นจึงเกิดความเลื่อมใสศรัทธาและกราบขอขมา หลวงปู่ทวด จึงเป็นที่มาของหลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด

อีกตำนานหนึ่งกล่าวไว้ว่า หลวงปู่ทวด จำเป็นต้องไปเรียนที่กรุงศรีอยุธยาจึงได้อาศัยเรือสำเภาของพ่อค้าไปด้วย ระหว่างทางเกิดพายุ จึงต้องอาศัยอยู่บนเกาะหลายวัน กระทั่ง น้ำจืดที่เตรียมมาบริโภคนั้นหมด ทำให้ทุกคนที่โดยสารมากับเรือต้องหิวโหย เจ้าของเรือสำเภาจึงคิดวางแผนที่จะปล่อยหลวงปู่ทวดไว้ที่เกาะ เพราะคิดเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นน่าจะเป็นเพราะเขาได้รับหลวงปู่ทวดขึ้นมาบนเรือ แต่ไม่ทันไร หลวงปู่ทวดก็เอาเท้าซ้ายจุ่มลงในน้ำทะเล ซึ่งมีรสเค็มอยู่แล้ว ท่านก็บอกให้คนในเรือตักมาชิม ปรากฏว่า น้ำนั้นจืดสนิท บริโภคได้ตามปกติ เจ้าของเรือจึงได้กราบขอขมาท่านและเดินทางต่อไป จึงเป็นอีกหนึ่งตำนานสำหรับที่มาของคำว่า “เหยียบน้ำทะเลจืด”

วัตถุมงคล

สำหรับ พระเครื่อง หลวงปู่ทวด วัดพะโคะ ที่ได้รับความนิยมอย่างมาก นั่นคือ “ หลวงปู่ทวด เนื้อว่าน รุ่นแรก ปี ๒๕๐๖ ” เพราะสร้างตามตำราโบราณและมีพิธีกรรมที่ดี พระหลวงปู่ทวด วัดพะโคะ จ.สงขลา รุ่นแรก ริเริ่มการสร้างตั้งแต่เดือน ๘ พ.ศ.๒๕๐๖ โดยท่านพระอาจารย์เขียว ปุญฺญผโล รักษาการเจ้าอาวาสวัดพะโคะในสมัยนั้น หลวงปู่ทวดรุ่นนี้ มีทั้งหมด ๘ แม่พิมพ์ พิถีพิถันในทุกขั้นตอนตามตำราโบราณทุกประการ และในครั้งนั้นท่านขุนพันธรักษ์ราชเดชเป็นเจ้าพิธี พราหมณ์และพุทธ มีการนิมนต์พระเกจิอาจารย์ในการปลุกเสกอธิษฐานจิต ด้วยการสร้างที่ถูกต้องและปราณีต จึงทำให้พุทธคุณของ พระ หลวงปู่ทวด วัดพะโคะ เนื้อว่าน รุ่นแรก จึงมีอานุภาพมาก ด้านแคล้วคลาด ป้องกันภัย และยังเป็นเมตตามหานิยมอีกด้วย

นอกจากนี้ยังมีการจัดสร้าง พระเครื่อง หลวงปู่ทวด ขึ้นมาหลายรุ่น ตามโอกาสอันเหมาะสม เช่น “เหรียญเม็ดแตงหลวงปู่ทวด หน้าผากสี่เส้น วัดพะโคะ รุ่นเจริญพร” ที่บวงสรวง ณ วัดช้างให้ แต่มาทำพิธีพุทธาภิเษกที่ วัดพะโคะ เมื่อวันที่ ๑๕ ธันวาคม ๒๕๕๕ หรือจะเป็น “เหรียญหยดน้ำขอบเกลียว หลวงปู่ทวด วัดพะโคะ รุ่นมหาลาภ มหามงคล ปี ๒๕๓๔” ที่มีพุทธคุณด้านเมตตามหานิยมเป็นที่ประจักษ์ ตลอดจนด้านแคล้วคลาดที่เป็นเลิศ

เรียกได้ว่าโดยภาพรวมแล้ว พระเครื่อง หลวงปู่ทวด นั้นจะโดดเด่นและมีอานุภาพด้านแคล้วคลาดเป็นหลัก หากใครที่ต้องเดินทางบ่อยๆหรือต้องทำงานเสี่ยงอันตราย อาราธนาพระหลวงปู่ทวดขึ้นคอ จะทำให้แคล้วคลาดปลอดภัยจากภยันตรายทั้งปวง